kalp acıdı bu sefer kardeşim..

harabeler altında kalan bu zavallı yürek

şimdi başkalarının mutluluğunu gölgelememek için yine

gülmek zorunda...

***

hayat bu mu??

ayrılığın tadına bakan

ve her iki tarafı da kan ağlatan..

***

ıı.hayır olmuyor.artık eskisi gibi yazamıyorum.nedeni çok komik:DUYGU YOĞUNLUĞU...

bir şairin veya yazarın ihtiyacı olan şey duygu yoğunluğudur.bende fazla faazla var ondan.ama yinede yazamıyorum neden??herşeyin fazlası zarar olduğu için mi acceba.dost kazığı yedim çok fena.hiç beklemediğim birinden hemde.bunu nasıl kaldırabilir yüreğim.kaldıramaz.kaldıramadı da.bunları düşünmek bile aaslında canımı acıtıyor.bu sefer gerçekten yazık bana.kurtulamıyorum bir türlü pençesinden.ahh ahh...ben olanları böyle sade bir dille anltmayı bırakalı baya zaman olmuştu halbuki..ama bu sorunu böyle çözebileceğimi bildiğim için artık kendimş eskisi kadar zorlamıyacağım.yavaş yavaş gelişsin herşey.birden büyümek istemiyorum derken bir baktımki zaten hayatın pençesine kaptırmışım kendimi.ama pes etmek yok inşaallah.bu durumdan da allah'ın izniyle kurtulacağım.bir süre böyle olsun.çaktırmıyprumm fazla insanlara ne derdimin olduğunu.ablam yarın evleniyo.gülmek zorundayız kendi dertlerimizi unutarak ki öylede olcak gibi

her zamanki bene yakışacak bir sonla

ELVEDA...