bugün uğurladı beni ailem.şimid onlardan daha uzağım.bu yalnızlık biraz ürküntü verici ama sorumluluğumu yerine getirmek bu ürkekliği bastırıyo.bu sorumluluk omuzlarımı biraaz bastırıyo.ama çarem yok postallarımı giymekten başka....
postallarımın sıcağına alışmaya çalışacağım ama biliyorumki bu sıcağadayanamayıp ayaklarını kesenler olacak yakınımızda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder