zorlandığımı kabul ediyorum.hayata ve kendime karşı hep dik,gururlu ve vakur durmaktan yoruldum ve kabul ediyorum.beceriksizliğimi,içime kapanıklığımı,toplumdan kopukluğumu..zeki olmayışımı ve cehaletimi.öğrenmek istiyorum çok okumak çok öğrenmek çok yazmak çok bilmek çok başarmak istiyorum.ama bunların hiçbirine sahip değilim.hiçbirine sahip olmadım ve olamayacağım galiba.mutlu olmak kafiydi aslında.mutlu değilim. istanbul karşılayamadı hayallerimi.sıkıntılıyım(gerçi ben hep sıkıntılıyım.).hayatı at üstünde yaşamak yoruyor kalbimi.artık hayallerimdeki kişi olmak istiyorum.(gerçi gözlerimin etrafında kırışıklıkların oluşması için 20 yıl daha yaşamam gerek).
çatı katımda olsun istiyorum.kendi dünyamı kurmak istiyorum.yalnız takılmayı sevdiğim kadar yalnızlıktan korkmam bu işte en başından beri bir terslik olduğunu gösteriyordu zaten. Araftayım galiba.ne dersin?kabul ediyorum gerçek bu.bu kadar arda kalmak da yoruyor kalbimi.ben sadece anlatmak istiyorum her şeyimi.içimi dökmek  istiyorum kağıtlara,yaşlanmak istiyorum.sırtımı yaslayacak bir liman arıyorum.uyumak da istiyorum hiçbir şey düşünmeden.teslim olmak da istiyorum akıntıya karşı kürek çekmek de.kalbimin dinlenmeye ihtiyacı var.ne dersin?hayata mola derim ben.yada diyemem çünkü öğrenmeyi çok istiyorum.ders çalışmak ve tatmin olmak.işte bütün mesele bu.teşekkürler şekspir.ne yapacağımı ve ne yapmam gerektiğini iyi biliyorum.sakin yaşa ve öl.carpe diem.that was just a dream.size de teşekkürler REM ve Robin.giderken sana bir şey söyleyeyim mi?kendine iyi bak.o kadar iyi bak ki kendini iliklerine kadar bil.kendine iyi bak çünkü bir daha bu seni bir daha göremeyebilirsin. unutma bir insan aynı nehirde iki defa yıkanmaz unutma.teşekkürler Herakleitos
.ve sana da teşekkürler hayat...
                                                                                                       z. deniz
                                                                                                       09.12.12