"gözlerim dolu dolu oluyor önce." diye başlamışım satırlarıma yıllar önce.  neydi aceba dolduran bir gece vakti gözlerimi? zaman hızla aktı zeze. zaman pek hızlı aktı. bir yerinden yakalamak isterken elimizde bu tamamlanmamış satırlar kaldı. şimdi evli barklı bir kadın olarak bakıyorum hayata. geçmişte mesele edindiğim, beni üzen ağlatan, mutlu edip güldüren şeylere bakıyorum. bakıyorum ama sanki görmüyorum. farkında olmadan akışın kendisi haline geliyoruz. yıkıntılar, heyecanlar, kırıklıklar, gülüşler torbamızda bakar oluyoruz hayata. canım zeze'm. hayat olması gerektiği kadar acılı değil artık. nacinin konforuna alıştık bir kere. eskisi gibi olur mu artık hayaller bilmem. "acıyı çağırma muzaffer. senin acın sana yeter." acısız da olmuyor ki...